Hallo allen,

Ik probeer het simpel te houden. 

Moeder trouwt en krijgt kind A met achternaam appel. 

Vader overlijdt en moeder hertrouwt met  nieuwe man genaamd Peer

Kind A Appel ( 11jaar) houdt de achternaam van  vader Appel.

Dit gebeurt in de jaren 1920.

Was dit gebruikelijk? Was er een keuze van het kind?

Waarom gebeurde dit? (erfrechttechnisch?)

Is hiervan iets te vinden in aktes? (notaris/rechter?)

Ik snap het probleem niet...

Natúúrlijk behoudt het kind de naam van zijn wettige vader. Als jij morgen doodgaat en je vrouw hertrouwt met Piet Jansen, is je zoon dan opeens geen stamhouder Eding meer maar heet hij voortaan Jansen? Hij zou hoogstens halfbroers Jansen kunnen krijgen.

En erft hij dan niet meer van jou, maar gaat jouw nalatenschap naar elders en niet naar je kind(eren)? Hoe stel je je dat voor?

In het Burgerlijk Wetboek, Boek 1 Artikel 6 staat:
De geslachtsnaam wordt ten aanzien van een ieder dwingend bewezen door de akte van geboorte.
(https://wetten.overheid.nl/BWBR0002656/2020-01-01#Boek1_Titel2 )

In Artikel 7 staat vervolgens wat je moet doen om een achternaam te veranderen...

Nu ik het antwoord lees is het logisch. Ik zie dat ik het voorbeeld erg simpel heb gehouden.

Mijn grootvader is geboren toen zijn moeder weduwe was. Vader onbekend. Hij kreeg haar meisjesnaam mee. Er was op dat moment een halfbroer.

Toen de moeder hertouwde is mij  grootvader ge-echt en kreeg de achternaam van de nieuwe man. De halfbroer bleef de achternaam  van de vader uit het eerste huwelijk houden. 

Dat was voor mij onlogisch. 

Dat is heel logisch , de halfbroer van uw opa  is binnen een wettig huwelijk geboren, heeft een wettige vader  en dus diens familienaam. Uw grootvader is buiten een wettig huwelijk geboren en kreeg dus de familienaam van zijn moeder.

Haar latere echtgenoot heeft uw grootvader als zijn kind erkend en daarmee  hem zijn familienaam gegeven.

Hier is niets onlogisch aan en is precies volgens de wet.