Ik weet dat er (stoom-)trams reden op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Bij enkelsporige trajecten was een bewijs ( één exemplaar! misschien een gekleurde metalen schijf, een soort staf, oid.) nodig om het traject te mogen berijden om te voorkomen dat twee trams elkaar zouden tegen komen op één en hetzelfde spoor. Aan de beide uiteinden van het stuk enkelspoor was een houder waarin het bewijsstuk kon worden geplaatst. De tram die het stuk enkelspoor naderde en het bewijsstuk in de houder aantrof nam deze mee in de tram en mocht doorrijden het enkelspoor op en plaatste het bewijsstuk aan het einde van het enkelspoor weer in een zelfde (als aan het begin van zijn rit over dit spoor) houder. Meestal was goed te zien of het bewijsstuk aanwezig was in de houder: Lege houder: Langzaamaan we moeten toch wachten tot de andere tegemoetkomende tram hier is aangekomen.... Volle houder: Snel meepakken en doorijden ! NB.:Tussen Zeist en de Bilt , Utrechtseweg was het een ijzeren schijf die in een soort brievenbus moest worden gedeponeerd; als iemand hem er naast gooide moest de tram stoppen om hem op te rapen en hem erin te doen tot ergens van iedereen in de tram want dat kostte allemaal reistijd. Dit leek mij een houder met een staf: De schuine lichte stok zit zo te zien niet vast gemonteerd want hij loopt niet precies als een mooie diagonaal maar heeft ruimte rechts onder. Als het niet voor een tram was, was het misschien voor een smalle doorvaart in een vaart of (te) brede voertuigen op de weg?

Het antwoord van de heer Schoon is m.i. geheel correct. Een dergelijke paal met vierkante houder stond in de jaren veertig en vijftig ook naast mijn ouderlijk huis.