@Daan, welkom op het Stamboomforum.
Heel vaak waren vraagstellers erover verbaasd dat hun “etniciteit” niet overeenkwam met hun puur Nederlandse stamboom. Als er sprake was van teleurstelling dan had dat niets te maken met de gevonden etniciteit maar met de betrouwbaarheid van de test. Zij waren er te laat achtergekomen dat dergelijke testresultaten met een grote korrel zout moeten worden genomen en dat MyHeritage niet eens een “Nederlandse” etniciteit onderscheidt. “Niet leuk” reageerde iemand kwaad. En “Als ik dit eerder had gelezen, had ik de test waarschijnlijk niet gedaan”.
Anderen konden worden gerustgesteld dat hun jarenlange zoektocht naar hun stamboom niet ineens onderuit was gehaald door een twijfelachtige DNA test. Soms werd er geopperd dat het om een kind van de melkboer zou kunnen gaan (schande, grappig of sensatie), maar die kans blijkt volgens Leuvens onderzoek slechts ca.1%.
Discussies liepen nogal eens hoog op als iemand met enkele procenten “Joods-DNA” hierin een steevaste bevestiging zag van wat hij of zij altijd al gevoeld had.
Anderen reageerden met ongeloof over een klein beetje exotische etniciteit.
Willeke Alberti was blij (in Verborgen Verleden) toen zij Italiaanse voorouders bleek te hebben. Maar je vraag of men zijn teleurstelling mag uitspreken als men deels zuid-Italiaans blijkt te zijn? Volgens mij is dat not done. In de filosofie van RobertT (hierboven om 18:06) vind je een wijs antwoord.